Reis je liever samen of alleen?
Alleen reizen kan spannend en intimiderend lijken, maar is enorm verrijkend eens je de sprong durft te wagen. En jij? Reis je liever samen of alleen?
In deze blogpost deel ik, Lisa Karol, mijn verhaal over hoe ik deze uitdaging aanging, wat ik onderweg meemaakte en hoe het mijn kijk op reizen veranderd heeft.
Alleen op wereldreis: eerste stop Australië
Ik herinner het mij nog goed, op 24 maart 2019 zat ik alleen op het vliegtuig richting Australië.
Letterlijk onderweg naar de andere kant van de wereld, want veel verder dan Australië kan je volgens mij niet meer gaan.
Naast mij zaten twee vrouwen van rond de vijftig jaar. Ze genoten van een glaasje wijn en keken uit naar hun reis. Toen ze vroegen wat mijn reisplannen waren, zei ik dat dit de start was van mijn wereldreis die ik alleen zou aangaan. Ze trokken meteen grote ogen. “Meen je dat echt?”, “durf je dat wel?”, “weet je wel hoe gevaarlijk dat is?”.
En daar zat ik dan … nog 19 uur vliegen met stiekem toch een heel klein hartje.
Op kot en heimwee naar mijn thuisstad
Op mijn achttiende ging ik studeren in Antwerpen om te ontdekken wat er naast mijn thuisstad Hasselt allemaal te beleven viel in de wereld.
Maar al snel kreeg ik last van heimwee en halverwege mijn eerste jaar was ik al meer terug ‘thuis’ dan in Antwerpen op kot.
Mijn ouders keken daarom natuurlijk beide raar op toen ik vertelde dat ik volledig alleen op wereldreis wou vertrekken.
De start van mijn wereldreis: gesteund door de groep
Eens aangekomen in Australië sloot ik me aan bij een ‘internationale groep’ waarmee ik de komende weken samen zou reizen. Er werd een hele planning gemaakt met de hostels, bussen, activiteiten en steden die we de komende zes weken zouden bezoeken.
Wat ik toen nog niet wist was dat deze groep uiteindelijk uit twee Duitsers, één Belg (ik) en zeventien Britten bestond – niet heel internationaal dus!
Vooraf had ik mijn wereldreis grondig uitgepluisd en wist ik dat ik de eerste maand in groep wou reizen om daarna eventueel alleen verder te gaan. Als ik dat zou durven en het goed zou voelen tenminste.
Hostels, reizen per nachtbus van punt A naar punt B, … het was voor mij allemaal nog heel onbekend terrein. Net daarom voelde ik me goed bij mijn keuze om me eerst te laten omringen door leeftijdsgenoten.
De knoop is doorgehakt: ik reis alleen verder
Maar na twee weken wist ik het zeker. Ik zou op het einde van deze groepsreis alleen verder reizen.
Ik wist nu hoe reizen echt werkte: het boeken van hostels, het nemen van bussen, het uitpluizen van activiteiten.
Ik besloot dat ik dat liever in mijn eentje zou doen, dan met een groep luidruchtige pubers die eigenlijk alleen maar hier waren om zich elke avond ladderzat te drinken.
Zo gezegd, zo gedaan. Ik vloog na zes weken East Coast Australië naar Los Angeles om hier een weekje alleen de stad en het land te ontdekken.
Eens op het vliegtuig kwam de spanning terug, met heel wat vragen in mijn hoofd.
Wat als ik me alleen zou voelen? Is het daar wel veilig? Zou ik toch niet beter met anderen reizen?
Maar er was geen weg meer terug. Natuurlijk wou ik deze ongerustheid alleszins niet delen met mijn ouders, want ze zouden me misschien motiveren om terug naar huis te komen, terwijl er nog zo veel moois op mijn pad lag.
Koffer vermist!
Aangekomen in Amerika bleek dat mijn koffer de overstap in Australië niet gehaald had en hij dus achtergebleven was in Australië. Het zou enkele dagen duren voor hij naar mijn hostel verstuurd zou worden.
Verdorie, hier stond ik dan.
Met enkel de kleren die ik droeg, een rugzak, wat papieren en mijn bril. Zelfs mijn lenzen zaten ingecheckt in de koffer.
In paniek belde ik mijn papa met de vraag wat ik nu moest doen. Hij moest lachen en zijn antwoord was ‘tja, jij wou alleen reizen, dit kan je zeker wel oplossen’. Boos, gefrustreerd en vooral heel moe van de verre reis vulde ik de papieren van de vliegtuigmaatschappij in en zocht ik naar een taxi naar mijn hostel in Santa Monica.
Alleen op reis betekent zelf problemen oplossen
Ik vertelde de man aan de check-in wat me overkomen was met mijn koffer.
“That’s life, you’ll be fine” was zijn antwoord.
En daar stond ik dan in mijn hostel – waar ik de kamer deelde met drie andere meisjes – zonder pyjama, tandenborstel of kleren.
Op dit moment twijfelde ik aan mijn keuze om alleen te reizen en voelde ik me voor het eerst echt helemaal alleen, want er was niemand om mij op weg te helpen.
Veel tijd om te jammeren was er niet, want de winkels zouden om 22 uur sluiten en ik moest nog op zoek naar nieuw toiletgerief en proper ondergoed.
Alleen verder op pad
De dagen nadien genoot ik van alles wat Los Angeles te bieden had. Ik bezocht Venice Beach, de pier in Santa Monica, sprak met mensen in lokale cafeetjes en ging zelfs op uitstap naar de Universal Studio’s.
Hier leerde ik hoe het was om alleen te zijn en enkel en alleen rekening te moeten houden met mezelf. Het was nog steeds spannend, maar stiekem vond ik het ook wel heel leuk.
Mijn koffer kwam één dag voor mijn vertrek in Amerika eindelijk aan en zo kon ik mijn reis opnieuw verderzetten.
Alleen reizen biedt zo veel meer vrijheid
De maanden daarna reisde ik alleen naar Ecuador, Peru en Colombia. Onderweg kwamen er heel veel mensen op mijn pad en reisden we soms samen.
En toch wist ik dat ik diegene was die mijn eigen weg en planning zou bepalen.
Ik besliste zelf waar ik zin in had, wat ik zou eten, of ik met de bus of taxi zou gaan, … en die vrijheid vond ik een onbeschrijflijk gevoel.
Van dorpsmeisje tot wereldvrouw
Van een dorpsmeisje dat bang was om de trein naar Brussel te nemen, groeide ik uit tot een geëmancipeerde vrouw die haar eigen beslissingen nam en ervan kon genieten om alleen op restaurant te gaan.
Nog steeds kan ik er echt oprecht van genieten om even ‘alleen te zijn’, terwijl ik dat voor mijn wereldreis ontzettend moeilijk vond en steeds mensen rond me wou hebben.
Mijn man heb ik in Peru leren kennen en we kozen ervoor samen in Malaga, Spanje te wonen.
Ik reis geregeld alleen naar België om familie of vrienden te bezoeken en hoewel ik reizen met vriendinnen of mijn man fantastisch vind, droom ik er stiekem ook wel van om opnieuw alleen bestemmingen te ontdekken.
Om dat gevoel van vijf jaar geleden opnieuw te ervaren en weer heel dicht bij mezelf te zijn.
En jij, reis jij liever samen of alleen? Deel je ervaring met ons in de reacties!
Wil je verder meegenieten van alle wedervaren?
Volg ons op onze socials:
