Mijn wereldreis veranderde mijn leven

Soms moet je gewoon springen en zien hoe alles verloopt​.​ G​a je dromen achterna en beleef die ervaring in het buitenland. Echter is het ​honderd​​ keer gemakkelijker wanneer je dit niet alleen hoeft te doen. Wanneer je je kan omringen met een groep van gelijkgestemden om elkaar te motiveren en te helpen naar jullie ultieme bestemming. Lisa Karol, community manager van INA, vertelt met plezier over de wereldreis die haar leven veranderde.

Had deze community eerder bestaan was mijn emigratieproces zoveel makkelijker verlopen

In België blijven wonen? Niet aan mij besteed!

Als kind wist ik al zeker dat ik niet in België zou blijven wonen. ​​​​I​k was altijd al geboeid door culturen, talen en het ontdekken van andere landen. Niet vanzelfsprekend wanneer je in een klein dorp in België woont en opgroeit met mensen die ​het ​liefst zo dicht mogelijk rond de kerktoren blijven wonen.

Mijn passie voor reizen heb ik zeker van mijn papa’s kant​. Zo wonen mijn tantes al enkele jaren in het buitenland ​en motiveerde papa mij altijd om goed op te letten tijdens de taal​-​ en aardrijkskunde​ ​lessen. Het was dan ook hij die mij motiveerde om tijdens mijn laatste jaar van mijn bachelor​​opleiding op stage naar Zuid-Afrika te trekken. Mama stemde met een bang hart en veel bezorgdheid toch toe.  
 
Zo vertrok ik in 2017 samen met ​zeven​​​ andere studenten naar Kaapstad om hier ​vier​​ maanden stage te lopen. Op dat moment was ik nog nooit buiten Europa geweest en had ik erg veel moeite met het spreken van de Engelse taal. Tijdens de eerste weken voelde ik me herboren en vooral heel vrij. Ik wist dat reizen en ontdekken iets ​was​​ dat ik altijd zou blijven doen. Toen de stage erop zat​,​ vertrok ik met een onzeker gevoel terug naar huis. Ik voelde alsof ik vanbinnen veranderd was​,​ maar mijn omgeving was dat niet. Thuis was alles nog hetzelfde gebleven. Niemand begreep mijn heimwee. Op d​a​​​t moment voelde ik dat België niet mijn plek was en​ dat​ ik me hier nooit meer echt zou thuis voelen. 

Alleen op wereldreis

Toch probeerde ik me opnieuw aan te passen. Ik ging op zoek naar een nieuwe, vaste job. Mijn vrienden en familie waren een beetje geïrriteerd wanneer ik weer eens over mijn avontuur​​ in Afrika begon te praten. Mijn verlangen om opnieuw te vertrekken en nog meer van de wereld te zien was zo groot dat ik besloot om alleen op wereldreis te vertrekken. Zo gezegd, zo gedaan!  

In maart 2019 was het zo​ ​ver​:​ ik reisde in mijn eentje naar Australië en ging van hieruit verder naar Amerika, Ecuador, Peru en uiteindelijk Colombia. Onderweg leerde ik vloeiend Spaans spreken, ik had nooit gedacht dat ik dit in een later stadium van mijn leven nog heel erg nodig zou hebben.
In Peru kwam ik Mario, mijn man tegen. Mario is Amerikaan met Mexicaanse roots en heeft net als mij een voorliefde voor reizen. Mijn sterk​e passie​ ​voor culturen en het buitenland werd hiermee nogmaals bevestigd. In de maanden nadien onderhielden we een ​langeafstandsrelatie, tot ​de coronacrisis​ er voor zorgde dat we​ negen​​ maanden gescheiden werden. Een moeilijke periode, waar we sterker zijn uitgekomen en ​die​​​ we afgesloten hebben met een huwelijk in Las Vegas. Vanaf die dag hadden we alle rechten om bij elkaar te wonen in hetzelfde land. Welk land dat zou worden​? D​a​t moesten we nog uitzoeken. ​

Emigreren naar Amerika of Spanje?

Naar Amerika verhuizen zag ik omwille van ​mijn ​familie niet meteen zitten, dus stemde Mario toe voor Europa. We zouden gezinshereniging aanvragen zodat hij een verblijfsvergunning kon bekomen. Echter is hij opgegroeid in Californië en kon het klimaat in België hem niet overtuigen. 😉 We gingen dus op zoek naar een land met een warm klimaat en (ook niet onbelangrijk) waar we beiden de taal al spraken. Zo kwamen we bij Spanje en uiteindelijk Malaga uit.  
 
​​​I​n januari 2022 schreef ik me uit bij de gemeente in België en vertrokken we samen naar onze nieuwe thuis, richting Malaga. Al snel werd duidelijk dat in ons hoofd alles makkelijker leek dan het werkelijk was. Het zoeken naar een woonst, het inschrijven bij de gemeente, een aanvraag voor een werk en verblijfsvergunning​, ​… Ondanks dat we een ​gestor​ (iemand die in Spanje helpt met je papierwerk) onder de arm hadden ​genomen, bleek het toch moeilijker te gaan dan we hadden verwacht. ‘Ma​ñ​​​ana ma​ñ​​​ana’, was dus echt de werkelijkheid in dit land​.​​ Uiteraard bracht dit verschillende zorgen en heel wat frustraties met zich mee. 

Community met gelijkgestemden

Na enkele maanden zwoegen hebben we alles kunnen regelen en ontving Mario zijn verblijfsvergunning​.​​ ​O​​ef, nu konden we eindelijk samen in hetzelfde land wonen. Ik ging ondertussen op zoek naar een job en merkte dat ook dit heel anders ​was​​ dan thuis in België. De lonen zijn veel lager, de Nederlandstalige jobs zijn schaars en er gelden heel andere regels.
Dus besliste ik om voor mezelf te ​werken en startte ​ik ​mijn carrière als freelancer. Ik deed dit op het gebied van sales, admin, marketing en social media. Het inplannen van mijn eigen tijd vond ik heerlijk​,​ maar toch miste ik iets. Ik wilde mensen verder helpen, ik wilde Belgen en Nederlanders leren kennen en vooral de connectie met thuis behouden.  
 
Ik sloot me aan bij verschillende Facebookgroepen en leerde Belgische en Nederlandse vriendinnen kennen. Heerlijk, want niet alleen spraken we dezelfde taal, we ondervonden ook dezelfde struggles en aanpassingen aan Spanje. Daarbij werd ik regelmatig gecontacteerd op Instagram en Facebook door mensen die meer ​wilden​​ weten over mijn leven en vooral mijn verhaal er​ naar toe. Ik vond het heerlijk om op deze manier te connecteren met gelijkgestemden.  

Connecteer met ons!

Sluit je zeker aan bij ons netwerk vol met gelijkgestemden en ervaringsdeskundigen.
Via onze livesessies kan je al heel wat te weten komen over de community.
Deze maken we binnenkort bekend op onze socials.
 
Ik kijk er alvast heel erg naar uit om jullie allemaal te leren kennen want YOU GOT THIS!