Leren leven zonder grenzen
Ina De Becker startte haar leven zonder grenzen als Afrikaans adoptiekind in België waar ze leerde omgaan met allerlei belemmerende gedachten. Het juk van een werknemer trok haar niet dus ze richtte al snel haar eerste onderneming op. Ze verhuisde haar bedrijven virtueel naar Estland om een grotere financiële rust te ervaren, op weg naar haar afscheid van Monopoly geld.
De gouden Europese kooi werd te benauwend en ze vond de ultieme vrijheid uiteindelijk in Paraguay waar ze grenzeloos en zelfvoorzienend wil leven. Haar hele verhaal lees je hier.
Zoektocht naar vrijheid en zelfredzaamheid
Van pure armoede in Afrika naar de schijnbare overvloed in België, ontdekte ik, Ina De Becker, al vroeg een fundamentele discrepantie: de angst en schaarste in de hoofden van hen die alles leken te hebben.
Mijn jeugd als adoptiekind in een vreemde omgeving werd een waardevolle leerschool: ik leerde leven zonder grenzen, zowel fysiek als mentaal.
Ik besefte uiteindelijk dat de wereld om me heen moest veranderen, niet ikzelf.
Dit is het verhaal van mijn zoektocht naar een plek waar vrijheid en zelfredzaamheid centraal staan, waar je niet al je geld moet afgeven aan een overheid die niet het beste met je voorheeft, een reis die me via verschillende exitplannen van de corporate jungle via mijn eerste onderneming naar de andere kant van de wereld bracht.
Waar kom ik vandaan?
Als een 3 jaar oud Afrikaans adoptiekind werd ik van het ene uiterste (van pure armoede) overgevlogen naar het andere uiterste, namelijk een land waar alles in overvloed aanwezig was. Althans, dat was in mijn ogen zo, want in de hoofden van de Belgische burgers, bemerkte ik voornamelijk schaarste en angst.
Ik zag mijn leefwereld in België altijd als iets vreemd, maar het stoorde me vooral dat niemand anders dit door had. En zo leerde ik inzien dat niet ik moest veranderen, maar wel mijn omgeving.
Opgroeien was een leerschool
Als leerling en studente leefde ik in een comfortabele zone, want mijn adoptieouders zorgden voor mij en ik genoot van geweldige, zorgeloze jaren als kind en jongadolescente.
Toen kwam “the corporate life” en zag ik in dat daar zoveel pleasingsgedrag en onechtheid aanwezig waren, dat ik al snel besefte dat deze omgeving ongezond was voor mijn welzijn.
Daarbovenop waren er te veel regels voor mijn comfort; denk maar aan het toestemming vragen om pauze en verlof te nemen.
Verder verwachtten ze dat ik af en toe gratis overuren zou doen en mijn eigen waardevolle vrije tijd hiervoor zou opgeven …exitplan 1 uitwerken was duidelijke nodig.
Exitplan 1: het ontstaan van Nexus Pursuit
Dat exitplan werd Nexus Pursuit, mijn eerste zelfstandige onderneming, waarbij locatie-en tijdsonafhankelijk werken de basis vormden.
Had je als ondernemer 24/7 support nodig? No worries, ik had online virtuele professionals AKA Virtuele Assistenten (VA’s) ter beschikking die in andere tijdzones werkten en dus op de gekste uren beschikbaar waren. Op die manier was er geen verhoogd tarief voor de opdrachtgever nodig bij nachtwerk, want deze remote freelancer kon tijdens daguren werken, terwijl het nacht was bij de opdrachtgever.
Zelf werd ik ook opdrachtgever van een intern team en stuurde ik voor een klant 19 teamleden aan vanop afstand.
Geen twijfel mogelijk: ik werd al snel expert in het managen en rekruteren van remote teams.
Exitplan 2: in vrijheid zakendoen en leven
Toch voelde ik dat er nog iets ontbrak, want de voldoening die ik kreeg van het matchen van VA’s aan opdrachtgevers, veranderde nog steeds niets aan mijn omgeving.
En mijn leefwereld werd steeds kleiner, want door de pandemie waren het aantal aanvragen voor locatieonafhankelijk werken extreem hoog. Telewerk implementeren en optimaliseren waren plots heel populair, bovenop het online rekruteren van remote professionals. In die periode werkte ik 7 op 7 en neen, dat gaf geen voldoening, maar het deed me wel iets beseffen.
Een overheid kan zonder overleg drastische maatregelen implementeren, terwijl de burgers niets te zeggen hebben en enkel moeten uitvoeren.
Toen besloot ik dat het tijd was om mijn 2de exitplan voor te bereiden. De basis hiervan werd het optimaliseren van mijn kapitaal én het streven naar volledige vrijheid in zakendoen en leven.
Belemmerende gedachten verlammen
Wat mij opviel in die periode, net zoals tijdens mijn jeugd, was dat denken in schaarste en angst mensen verlamde.
Opeens was de kritische opinie ten opzichte van het algemene narratief verdwenen en vonden mensen het blijkbaar normaal dat de overheid hun vrijheid beperkte. In deze individualistische maatschappij moesten we plots eerst aan de ander denken en voor die (onbekende) persoon onze vrijheid afgeven. Wat was het nu juist?
Voor mij maakte het allemaal niets meer uit: ik moest gewoon weg uit Europa. Zo een instabiel systeem dat zo goed als elke week veranderde van koers was mij niet aan het dienen.
Zo’n toxiciteit zou je in een liefdesrelatie niet blijven ondergaan, waarom zou je het dan wel toelaten in je relatie met een overheid?
Toen begin ik te onderzoeken welke landen, en dus overheden, een interessant belastingsysteem boden voor zowel ondernemers als burgers. De Bahama’s, Dubai, enz. kwamen mee op de lijst te staan, maar België zat er niet bij.
Exitplan 3: de verhuis van mijn bedrijf naar het buitenland
Mijn eerste buitenlands (online) bedrijf richtte ik op in 2023 in Estland, omdat ik:
- alles vanop afstand kon doen
- geen zware opstartkosten moest betalen
- gemakkelijk kon handelen in crypto en edelmetalen met mijn vennootschap
- geen taxatie op bedrijfswinst verschuldigd was
Ondertussen heeft Estland vanuit Europa verplicht taxatie van bedrijfswinst moeten opleggen aan zijn vennootschappen van 2% vanaf 2026 (dit betekent dus op de bedrijfswinst vanaf het jaar 2025). Zo wil Europa vanuit alle lidstaten geld in het politieke laatje brengen.
Ik zag niet meteen het probleem in, want ik kon toch gewoon nog andere vennootschappen oprichten in andere landen buiten Europa die nog steeds een fiscaal voordelig regime hadden en die factureerden aan mijn Estlandse bedrijf.
Exitplan 4: zelfvoorzienend leven
Toen realiseerde ik me dat naast een voordelig belastingsysteem het eveneens belangrijk was zelfvoorzienend te kunnen leven.
Ik verdiepte me in regels over waterboringen en energie uit de ether halen. Ik schrok me een ongeluk op welke waardevolle informatie ik stootte en dan besefte ik des te meer dat het niet klopt dat wij als enigste levende wezens op aarde akkoord gaan met het betalen voor onze basisbehoeften.
Vanaf dat moment wist ik dat je verschillende verblijfsvergunningen op zak moet hebben als particulier en als ondernemer om complete vrijheid te voelen.
Maar je wortels op vaste grond kunnen neerzetten heeft een rechtstreekse impact op de realisatie van een community die bijdraagt aan het zelfvoorzienend leven.
Exitplan 5: weg van het Monopoly geld
Vervolgens zag ik dat er nog 1 cruciale beperking was, namelijk het gebruikmaken van fiat geld, een geldsysteem dat gedoemd is om in elkaar te storten, …want het is Monopoly geld er zit geen waarde meer achter.
De terugkoppeling aan goud ging niet snel gebeuren, want anders zou er niet onbeperkt geld meer bijgedrukt kunnen worden. Fiat geld omzetten in goud, zilver en crypto was de enige oplossing om ervoor te zorgen dat mijn kapitaal wel in waarde blijft stijgen.
Daarnaast viel me op dat astrologie en het financiële systeem aan elkaar verbonden zijn. Ik vond Astrologie in vergelijking met het vennootschapsrecht en burgerrecht te zware materie en heb dit snel opgegeven. Van 1 ding ben ik wel overtuigd: wij zijn zoveel meer dan producten van onze overheden en alles wat we willen bereiken is mogelijk.
Het enige dat hiervoor dient te gebeuren, is je eigen innerlijke beperkingen en angsten onder ogen zien. Want je mindset is alles en ook hiervoor heb ik de perfecte partner gevonden.
Exitplan 6: weg uit Europa
Na het besef dat ikzelf niet meer in een Europees land kon wonen, viel mijn oog op het prachtige Nicaragua (Centraal-Amerika).
Ondanks het fiscaal voordelig regime voor buitenlandse ondernemers, kwam ik tot de vaststelling dat daar zelfvoorzienend leven tijdens het droogseizoen heel moeilijk tot zelfs onmogelijk is door het gebrek aan water. Bovendien wil de overheid in Nicaragua niet dat burgers vrij zijn in leven en ondernemen.
Vandaar dat een verhuis naar een vrij land met een ideaal klimaat om zelfvoorzienend te leven aan de orde was. Zo koos ik ervoor een permanente verblijfsvergunning aan te vragen in Paraguay.
Een land met kritische burgers én het toevluchtsoord van kritische Westerlingen. Ik kan oprecht zeggen dat ik mij véél vrijer voel dan in Europa. Ik leef op een plek zonder straatnaam en huisnummer en word omringd door burgers die argwanend kijken naar de overheid. Ze dwingen de politici naar de burgers te luisteren als er een voorstel wordt geopperd om (een te gekke) maatregel in te voeren.
Dankbaar voor een grenzeloos leven
Ik ben heel dankbaar voor de kansen die op mijn pad zijn gekomen. Zo heb ik leren leven zonder grenzen, zowel fysiek als mentaal, en heb mijn plek als Afrikaans adoptiekind gevonden op deze gigantische aardbol in Paraguay, Zuid-Amerika.
Mijn diepste wens is dat iedere ziel zijn/haar plek kan vinden en in balans kan leven, in plaats van te overleven. Vanuit dat verlangen richtte ik de International Nexus of Ambition community, of kortweg de INA community op. Ontdek het aanbod hier.
Connecteer met ons via Instagram, Facebook en LinkedIn en blijf inspiratie vinden bij mensen die jou zijn voorgegaan bij hun emigratie en hun geluk hebben gevonden in het buitenland.
Benieuwd wat de INA community voor jou kan betekenen?
Schrijf je dan in voor de eerstvolgende gratis live infosessie.
Op zoek naar nog meer inspiratie over emigreren? Volg ons op onze socials:
